DST 52.04km
Czas 01:43
V_AVG 30.31km/h
V_MAX 43.00km/h
Temperatura 28.0°C
HRmax 168 ( 91%)
HRavg 147 ( 80%)
Kalorie 1415kcal
Aktywność Jazda na rowerze

Wieczorem jeździ się lepiej ...

Niedziela, 16 sierpnia 2009 · dodano: 16.08.2009 | Komentarze 0

... niż rano, oczywiście jak cokolwiek widać ... #$%^&*@#!!!...

i: 1:15
a: 0:26
b: 0:03
c: 84

Kategoria Outdoor

DST 69.36km
Czas 02:25
V_AVG 28.70km/h
V_MAX 52.41km/h
Temperatura 11.0°C
HRmax 164 ( 89%)
HRavg 146 ( 79%)
Kalorie 2000kcal
Aktywność Jazda na rowerze

11 stopni w cieniu

Sobota, 15 sierpnia 2009 · dodano: 15.08.2009 | Komentarze 0

... z rana o 5.15 ...

i: 2:06
a: 0:18
b: 0:01
c: 78

... a teraz już jest 21 ...

Kategoria Outdoor

DST 34.58km
Czas 01:09
V_AVG 30.07km/h
V_MAX 47.00km/h
Temperatura 17.0°C
HRmax 165 ( 90%)
HRavg 150 ( 81%)
Kalorie 980kcal
Aktywność Jazda na rowerze

Kara i nagroda

Czwartek, 13 sierpnia 2009 · dodano: 13.08.2009 | Komentarze 0

kara za spóźnienie na trening - jazda przez 15 min w deszczu, w nagrodę przestało padać ...
i: 0:43
a: 0:26
b: 0:01
c: 84
+ wiatr

Kategoria Outdoor

DST 34.44km
Czas 01:07
V_AVG 30.84km/h
V_MAX 42.70km/h
Temperatura 17.0°C
HRmax 166 ( 90%)
HRavg 148 ( 80%)
Kalorie 936kcal
Aktywność Jazda na rowerze

Pożegnanie ...

Niedziela, 9 sierpnia 2009 · dodano: 09.08.2009 | Komentarze 0

... dziś mój Rocky pożegnał się z dużym pokojem i zajął swoje tradycyjne miejsce w garażu ;>
Osowa G. co prawda nie zaliczona ale cieszę się, że w ogóle dziś udało się cokolwiek pokręcić, bo kładłem się spać o 3.00 po późnym powrocie znad bardzo zimnego Bałtyku ...

i: 0:52
a: 0:15
b: 0:01
c: 84 :)

Kategoria Outdoor

DST 71.00km
Czas 02:25
V_AVG 29.38km/h
V_MAX 55.20km/h
Temperatura 27.0°C
HRmax 180 ( 98%)
HRavg 152 ( 83%)
Kalorie 2100kcal
Aktywność Jazda na rowerze

Osowa x 2

Czwartek, 6 sierpnia 2009 · dodano: 06.08.2009 | Komentarze 2

Ledwo zdążyłem wyjechać tak żeby wrócić za szarości, bo niestety dzień radykalnie odczuwalnie się skrócił. W wiórku dogonił mnie jakiś kolarz. Nie mogłem go urwać, chociaż próbowałem ;)
Widziałem tylko cień z boku, że jest za mną.
Na krzyżówce się zrównaliśmy i w ten sposób poznałem Tomka.
Parę falowanych górek do Rogalinka, nawrotka i Osowa Góra 2 podjazdy bo już trzeba było wracać.
Fajnie się jechało, większa motywacja, pogadaliśmy trochę.
Mam nadzieję, że jeszcze zjadą się nasze szlaki, bo nieźle ciśnie. Były zawodnik.
Bardzo sympatyczny młody księgowy. Startował w Orlikach i nawet jakieś tam sukcesy miał. Wychowanek klubu kolarskiego z Gostynia (Ojciec trener).
Zdradził mi kilka tajemnic o "bujaniu" rowerem na finiszu i podjazdach ;))
Ostatnie 10 km starałem się jechać wypoczynkowo. Jedynym dylematem było: kupić jedno czy może 2 Tajskie ;P
Jak zaczynałem wpisywać wypiłem jedno, a teraz kończę 2nd.

i: 0:58
a: 1:22
b: 0:06
c: 81

Kategoria Outdoor, Grupetto

DST 34.44km
Czas 01:04
V_AVG 32.29km/h
V_MAX 44.06km/h
Temperatura 25.0°C
HRmax 174 ( 95%)
HRavg 155 ( 84%)
Kalorie 1100kcal
Aktywność Jazda na rowerze

Małe rekordziki

Środa, 5 sierpnia 2009 · dodano: 05.08.2009 | Komentarze 4

chyba mi noga urosła ...

lap 1: 0:32'02" vs 0:34'44"
lap 2: 1:04'24" vs 1:10'30"

<---------------------o?o----<

a: 1:01
i: 0:06
b: 0:07
c: 83

Kategoria Outdoor, Records

DST 36.03km
Teren 33.00km
Czas 03:10
V_AVG 11.38km/h
V_MAX 48.24km/h
Temperatura 30.0°C
HRmax 166 ( 90%)
HRavg 145 ( 79%)
Kalorie 2250kcal
Podjazdy 1800m
Aktywność Jazda na rowerze

Głuszyca - Wielka Sowa Bis

Niedziela, 2 sierpnia 2009 · dodano: 02.08.2009 | Komentarze 2

Dun po wczorajszym przymusowym wcześniejszym ukończeniu dystansu Mega z powodu defektu łańcucha był wyraźnie niespełniony. Nie dziwię mu się. Pojechaliśmy więc wszyscy kawałek dystansu Mega na Wielką Sowę. Słońce piekło jeszcze bardziej niż wczoraj. Peleton podzielił się na dwie grupki: Dun i jego CannonF5 oraz peleton: Wojtas, jego Wheller, Ja, mój Rocky.
Jechało mi się zdecydowanie lepiej niż wczoraj, więcej mogłem podjeżdżać, więcej zjeżdżać.
Pod Orłem urządziliśmy sobie z Wojtasem mały piknik: lody, piwko, woda, podziwianie widoków.
Dun walczył z trasą gdzieś daleko przed nami ;)
Pod Kozie Siodło i Wielką Sowę wspinało mi się dziś znakomicie. Wojtas w tym czasie zaliczył kryzys, ale nie czekałem, bo i tak było pod górkę. Sporo turystów na szlaku życzliwie ustępowało drogi. Krótki popas na szczycie MąWąToo ;)) i rozpoczęły się zjazdy, tym razem inną drogą niż wczoraj. Zdecydowanie bardziej przystępną. Wojtas próbował mnie zgubić w ramach rewanżu za Sowę ;)
Na miejscu wczorajszej mety czekał już na nas Dun, troszkę zmarnowany, bo dał sobie dziś ostro w palnik (rowerowy) i to na ograniczonej ilości płynów ustrojowych.
Super extra wycieczka !
Na koniec miły akcent w postaci piwa Spiż i chrupiącego pstrąga z Łomnicy, którego na szczęście nie musieliśmy łowić ;)>

a: 0:45
i: 1:50
b: 0:20
c: 63

Góry Sowie - najstarsze góry Europy

Lokalizacja
Pasmo górskie w Sudetach Środkowych rozciągające się na długości 26 km (35 km licząc po linii grzbietowej) pomiędzy Górami Bardzkimi ze wschodu, a Wałbrzyskimi z zachodu. Na wschodzie granicą jest Przełęcz Srebrna, a na zachodzie Góry Sowie kończą się doliną rzeki Bystrzycy. Od północy ograniczone Kotliną Dzierżoniowską - od południa Obniżeniem Noworudzkim, oraz Wzgórzami - Wyrębińskimi i Włodzickimi. W okolicach Głuszycy graniczą z Górami Kamiennymi.

Góry Sowie dzielą się na pasma oddzielone od siebie przejezdnymi dla samochodów przełęczami: Srebrną (586 m n.p.m.), Woliborską (711 m n.p.m.), Jugowską (805 m n.p.m.) i Walimską (750 m n.p.m.) oraz Sokolą (754 m n.p.m.). Są to pasma: Szerokiej, Kalenicy i Słonecznej, Wielkiej Sowy, Sokoła i Włodarza, oraz obniżenie w formie działu schodzące przez Glinno w stronę Zagórza Śląskiego i Lubachowa. Zajmują obszar około 200 km kw.

Opis
Potężne wały Gór Sowich widoczne z Kotliny Dzierżoniowskiej wyrastają nad nią jednym uskokiem stromych zboczy, przeciętych czterema przejezdnymi przełęczami. Od wschodu - od Przełęczy Srebrnej po Wielką Sowę - wał ten wznosi się i rozszerza, aby przy Wielkiej Sowie osiągnąć 13 km szerokości. Dalej na zachód następuje znaczne obniżenie, a główny grzbiet skręca na południe przez Sokół (862 m n.p.m.) w stronę Głuszycy i Gór Kamiennych.

Krajobrazowo włącza się do obszaru Gór Sowich także Wzgórza Wyrębińskie (złożone z trzech części) z najwyższym szczytem Gontowej - 723 m n.p.m.

Na terenie Gór Sowich - od przełęczy Woliborskiej po przełęcz Walimską i Jedlinę Zdrój rozciąga się Park Krajobrazowy Gór Sowich, a pozostały teren obejmuje strefa chronionego krajobrazu. W okolicach szczytowych Kalenicy znajduje się rezerwat "Bukowa Kalenica",a w okolicach Zamku Grodno rezerwat "Zamkowa Góra".

Szlak czerwony prowadzi głównym grzbietem, niebieski jego północnym zboczem, a szlaki zielone i żółte przecinają go kilkakrotnie z południa na północ.

W szczytowych partiach znajdują się ciekawe gniazda skalne. Grzbiet gór jest płaski przy miejscami bardzo stromych zboczach. Góry porasta całkowicie las z wyjątkami polan w okolicach szczytowych, lub na przełęczach.

Pod względem geologicznym Góry Sowie zbudowane są z najstarszego budulca skalnego ze wszystkich gór w Polsce, a nawet w Europie. Są nim archaiczne gnejsy. Wypiętrzone są w obecnym kształcie jak większość Sudetów w trzeciorzędzie w postaci jednego zrębu tektonicznego. Szczyty mają kształt kopuł.
Najwyższe szczyty
Do najwyższych szczytów Gór Sowich należą: Wielka Sowa (1015 m n.p.m.) Mała Sowa (972 m n.p.m.) Kalenica (964 m n.p.m) oraz Słoneczna (960 m n.p.m.) We wschodniej, i zarazem niższej części, najwyższymi szczytami są Malinowa (839 m n.p.m.) i Szeroka (824 m n.p.m.)

Miejscowości
U stóp Gór Sowich znajdują się miasta: Dzierżoniów, Bielawa, Pieszyce, Nowa Ruda, oraz znane miejscowości turystyczne: Rzeczka, Walim , Sokolec, Jugów, Sierpnica, Zagórze Śląskie. Pomiędzy Górami Sowimi, a Kamiennymi leżą Głuszyca i Jedlina Zdrój.

Atrakcje turystyczne
Góry Sowie pokrywa gęsta sieć szlaków turystycznych. Z nich godnym polecenia jest zwłaszcza szlak szczytowy - czerwony, prowadzący przez wszystkie najwyższe szczyty Gór Sowich.

Głównymi atrakcjami turystycznymi są: kamienna wieża widokowa na Wielkiej Sowie, wieża widokowa na Kalenicy, skałki na Grabinie, Słonecznej i Żmiju, forty w Srebrnej Górze, Zamek Grodno w Zagórzu Śląskim, zalew Lubachowski na rzece Bystrzycy, muzeum górnictwa w Nowej Rudzie, oraz podziemne miasta hitlerowskie, z których dwa są dostępne dla zwiedzających: w Walimiu oraz w Głuszycy - Osówce. Ponadto na Wzgórzach Wyrębińskich znajdują się poniemieckie bunkry.

Zimą w Rzeczce, Sokolcu, na przełęczy Jugowskiej, oraz na Wielkiej Sowie działają wyciągi narciarskie o zróżnicowanym stopniu trudności tras. Najdłuższe i najbardziej atrakcyjne są trasy na Wielkiej Sowie (zaczynają się w Potoczku) i na Rymarzu przy schronisku Zygmuntówka. Z kolei Rzeczka i Sokolec oferują największą liczbę wyciągów dla narciarzy o różnym stopniu zaawansowania.

W Górach Sowich znajdują się świetne tereny do uprawiania narciarstwa biegowego ze względu na sieć dróg leśnych poprowadzonych po poziomicach na wysokości od 700 do 1000 m n.p.m., co w połączeniu z surowym - jak na taką wysokość gór - klimatem gwarantuje na długo dobre warunki śniegowe. Najdłużej śnieg zalega na najwyżej położonych terenach (około 900 m n.p.m.) w okolicach Wielkiej Sowy.

Latem tereny te są trakcyjne zarówno dla turystów pieszych jak i rowerowych. Rowerzyści mogą korzystać z większości tras dostępnych zimą narciarzom biegowym. Zaś Ci - poszukujący emocjonujących zjazdów po zboczach - mają zagwarantowane długie, strome i ciekawe zjazdy.

Góry Sowie są szczególnie atrakcyjnym miejscem na wyjazdy jednodniowe dla mieszkańców Wrocławia ze względu na stosunkowo niedużą odległość około 80 km - czyli 1,5 godzinną jazdę samochodem z centrum miasta.

Klimat
Klimat Gór Sowich jest typowym klimatem górskim, charakteryzujący się wysokimi opadami, niską średnią temperatur i długo zalegającą pokrywą śnieżną. Przy wyżowych nocach zachodzi zjawisko inwersji temperatur, gdy zimne powietrze opada na dno kotlin. Opady sięgają od 500-600 mm w dolinach, do 1000 mm i więcej w okolicach Wielkiej Sowy. Zimy tutaj są mroźne, a średnie temperatury zimą porównywalne są do tych z wyższych gór. Nie są one jednak tutaj tak śnieżne jak w Górach Orlickich, Izerskich, Jesionikach czy Karkonoszach. Latem kulminacja opadów występuje w lipcu, przy często towarzyszących im gwałtownych burzach.

Kategoria Outdoor, Grupetto

DST 85.00km
Teren 82.00km
Czas 08:35
V_AVG 9.90km/h
V_MAX 50.00km/h
Temperatura 26.0°C
HRmax 178 ( 97%)
HRavg 149 ( 81%)
Kalorie 7585kcal
Podjazdy 3063m
Aktywność Jazda na rowerze

Głuszyca, czyli nie taka Sowa straszna ...

Sobota, 1 sierpnia 2009 · dodano: 02.08.2009 | Komentarze 3

Tego nie planowałem. Nie w tym roku. Nie teraz.
Jak mawiają starożytni: „Darowanemu koniowi w zęby się nie patrzy.”
Nie przyglądałem się więc zbytnio tylko zacząłem kombinować jak by tu wyskoczyć …

Wszystko zaczęło się od z pozoru niewinnej wymiany zdań na forum MTB z Grzegorzem Golonko http://www.mtbforum.pl/index.php?showtopic=5969&st=50
Kto kogo obraził, kto się obraził, kto komu nawtykał, kto żartował … ja się pogubiłem o co chodzi.
Pozostał niesmak. I zaproszenie na start giga, żeby rzekomo udowodnić swoje męstwo i zuchostwo.
Kiedy emocje opadają jestem w stanie przyznać się do błędu i zmienić zdanie, trudno natomiast rozmawia się z ludźmi, dla których „ich prawda jest jedyna i najmojsza”.
Powiem szczerze, że strasznie mnie to rozśmieszyło, bo kompleksów na swoim punkcie nie mam i nikomu nic nie muszę udowadniać. Zresztą jakbym dojechał w Głuszycy te 10 min wcześniej (a spokojnie byłem w stanie), pewnie bym usłyszał: no Rodman, zuch chłopak ! Albo: hehe, miałeś szczęście, że nie padało ! Albo: Dobrze, że wreszcie się doczołgałeś, bo Panie od makaronu chcą iść wreszcie do domu ! Lub jeszcze innej tego typu odzywki.
Wesołe teksty bardzo lubię i w sumie też bym się z tego chętnie pośmiał :)
Więc ostatecznie miałem to głęboko w pompie, o której dojadę do mety, bo trasa była tak piękna, że wypocząłem duchowo i odrodziłem się fizycznie jak nigdy :) To był świetny, 9-cio godzinny trening z niesamowitą ilością pięknych pejzaży, do których aparat sam w ręce układa się do strzału.
Szkoda, że nie miałem.
Takich podjazdów i zjazdów totalnie brakuje w okolicach Poznania.
Na upartego można znaleźć kilka miejsc: Dziewicza Góra, Osowa Góra, Cytadela …
To nigdy nie będą prawdziwie górskie góry.
Ot trafiło się ślepemu Rodmanowi ziarno – to se dziubnął ;)
Inni tym razem nie mieli tyle szczęścia, chociażby Shifu Dun lub kolega Fremen … Ale do brzegu !

Z przyjazdu do Krynicy z różnych twardych powodów nic nie wyszło. Głuszyca była bardziej realna czasowo, ale ukończyć dystans Giga to już niekoniecznie. Rzecz jasna darmowy „pakiet energetyczny” i masaże traktowałem z przymrużeniem oka.
Jedynie „slec” całkowicie chciał dotrzymać słowa i ponoć szukał mnie na mecie, żeby mi rower umyć ;)

Kompania na Głuszycę była mocna.
Wojtas – koszykarz, lubiący popytkować na maxa w terenie po swoich tajemniczych ścieżkach – no speed limit !
Dun – mistrz Shifu, potrafiący zdemontować i zmontować swój rower lewą ręką z opaską na oczach, jeżdżący podjazdy do samego końca !
Ja – niedoszły mistrz w jeździe na średnią góralem po płaskim asfalcie z wiatrem w plecy, najlepiej z górki ;P
Zabrakło:
Arturasziego – nienasyconego pożeracza przestrzeni i odległości w okolicach Środy, „niestety” tym razem musiał zaopiekować rodzinką, ale czułem jego moc na Sowich szczytach niczym Luc Skywalker z głosem Obi Wana (w chmurce;), w sms-ach.
Cubusa – bo się połamał i jeszcze nie wylizał.

Sama droga – jak zwykle szybko, w takim gronie dominują naturalnie tematy rowerowe.
Kwatera fajna. Bardzo miła Pani Gospodyni. Otwarta, życzliwa, wesoła. Stajnia dla bajków, które dopieściliśmy jeszcze na koniec dnia. Pyszne jedzenie. Trochę krótkawe łóżka. Szczególnie dla Wojtasa ;) Dla wszystkich – za miękkie materace.
Dun czyścił jeszcze bidon, mówiąc, że coś mu tam czarnego grzybowego „wyrosło”.
Ja zmęczony: „Pokaż … Ouu Shitt !!!” - coś dużego kłębiło się z pianą na dnie bidonu.
„A nieee, to gąbka ! :))” - dodałem po chwili. Dun zrozumiał moją szczerą pomyłkę i długo razem nie mogliśmy powstrzymać stłumionego śmiechu we wspólnej kuchniokanciapie.

W Świątyni Definicji Kolarstwa Górskiego ....

..... przywitał nas stosunkowo rześki poranek. Na tym rześkość tego dnia się skończyła. No może nie do końca, bo wieczór z 2-ma piwkami też był rześki ;) Bezchmurne niebo, bezlitosne słońce ”(...) A nie mówiłem, że olejek by się przydał (...)”
Zwarci i gotowi, sprawdzeni w biurze. Zainwestowałem w żele i batony 5-dych. W sumie niepotrzebnie, bo pełno ich leżało po drodze ;P
Pierwszy raz byłem pierwszy w pierwszej linii w sektorze. I to tylko ok. 20 min do startu. Dzięki komórze Duna mam rewelacyjną pamiątkę – Big Thanks !

Zresztą nie było co robić i żadnych „bud” do oglądania. Tylko Speca odwiedziliśmy.
Kawalkada ruszyła, pocisnąłem stoper, na początku jak zwykle nadmiar energii w ludziach i często gęsto jakieś hamulce i „uwagi !”
Na asfalcie zobaczyłem jak w realu wygląda pozytywny Bike'o-wojownik „Karmi” z Katowic ;)
Się pozdrowiliśmy i pojechał w przysłowiową siną. Uśmiechnięty i wyluzowany. Później chwilę posiedziałem sobie na kole Pocia, którego znają chyba wszyscy, przynajmniej z forum. Pocio był dzisiaj w formie. Łykał wszystkich po kolei jak bocian myszy na żniwach. Na hali pomachałem Grzegorzowi Golonko co siedział w samochodzie, ale jemu to wszyscy machają. Tymczasem widoki mnie po prostu ROZWALAŁY !!! :))
/czyjeś bardzo fajne zdjęcie/...

Zapomniałem o wyścigu, limitach i innych codziennych troskach. Poczułem się beztrosko ;)
Niemniej jednak początkowy kawałek był jak uderzenie obuchem na rozgrzanej patelni. Na krótkim asfalcie nie zdążyłem się rozgrzać, a już trzeba było zapierdalać pod górkę. Klima chodziła mi na maxa, aż kapało. Moje „taktyczne” założenia, żeby utrzymywać jak najniższe tętno przez jak największą część dystansu, oszczędzając energię na „czarną godzinę”, rozbiły się o kant dupy.
Znaleźli się już pierwsi pechowcy łatający dętki czy skuwający łańcuch. Jak zrobił się kilkuosobowy korek musiałem zejść z roweru. Później ciężko jest wskoczyć z powrotem. To było pierwsze z buta i oczywiście nie ostatnie. Zapewnienia Orga, że maraton jest „całkowicie przejezdny” świadczą jedynie o niewiedzy, albo o błędnych założeniach teorii i kompletnym braku praktyki w pokonywaniu wyznaczonych przez innych tras. Pewnie taki żarcik.
Z perspektywy „top 20 od końca” takie stwierdzenia bierze się do serca, chyba, że towarzyszy temu charakterystyczny mrugający „lol”. Warto spojrzeć czasami w dół, a nie tylko nieco powyżej własnego nosa. Tak samo można powiedzieć, że na Everest da się spokojnie wejść … No wchodzą przecież …

*ze słowniczka GG:
całkowicie przejezdna trasa = „top 10” tylko kilka razy będzie biegać z rowerem na plecach, cała reszta może liczyć na trudne technicznie podejścia i zejścia

Lubię jak ktoś ceni swoje słowo, jak np. „slec”, który mnie szukał, żeby umyć mi rower jak dojadę giga ;)) Stary, jesteś wielki !

Dostosowując się do specyficznego humoru tej edycji pytkowałem sobie z wolna po leśnych ścieżkach. W leśnym parowie zrobiło się ślisko i błotniście. Wąska ścieżka prowadziła skrajem niewielkiego wąwozu porośniętego gęsto kolczastym runem i pokrzywami, w których roiło się od kleszczy. W takich miejscach lubią wieczorami gromadzić się różne szlamy i leśni orkowie, knujący napaść na bezbronne karawany … Od czasu do czasu ktoś glebił, bo mnóstwo pułapek czyhało zastawionych przez przebiegłych mieszkańców ciemnego lasu. Ostrożność i gotowość na odparcie ciosów była wymagana.
Miałem okazję oglądać Maxima w akcji – jak się staczał w „przepaść”. Maxima później już nie widziałem, pewnie się teleportował – czego żałuję, bo miałbym może jakąś większą motywację do szybszej jazdy. Akcja była taka: nadjechał na pewnej prędkości gdy nagle gęste jadowite bluszcze rzuciły się na niego, a że był korek, bo ktoś przed nami lizał grunt, musiał przyhamować i nie zdążył złapać równowagi. Widząc to przebiegłe Orki zaczęły go ściągać w przepaść. Mimo wczesnej pory musiały być już rozbudzone przejeżdżającą Hordą i zwabione zapachem krwi wyciekającej z ran po ostrych kolcach zwietrzyły swoją szansę na łatwą zdobycz. Na szczęście Maxim w porę się zorientował co mu grozi i obeszło się bez rzucania liny, żeby go wyciągnąć. Ciężko zjeżdżało się za ostrożnymi kobitkami. Jedna z nich nawet prawie zaliczyła drzewo kilka metrów powyżej mnie. Wszystko pod kontrolą. Przepuściłem kilka osób, bo wypadła mi sakwa z drogocennym izotonikiem. Popas nad strumyczkiem. Tak mnie jakoś też natchnął ten szmer strumienia … że skorzystałem … ;P
Rozglądałem się dookoła jakie to cudowne miejsce, batonik się skończył i Rumak zaczął prychać ze zniecierpliwieniem.
Kawałek ostro w dół, i Bach ! Znowu wyskoczył bidon. Widząc to Pan Strażak wydarł sprintem pod górkę, żeby mi go podać ! ;) Podziękowałem i zacząłem się znowu wspinać.
Tym razem wkraczaliśmy na tereny Leśnych Elfów, zwanych też Wysokimi. Wysokie drzewa, ubite podłoże z wyschniętymi igłami, bogactwo jagód, liczne korzenie i ta piękna ścieżka skrajem wysokiego wąwozu na długo będę starał się zachować w pamięci. Powyżej skały i drzewa. Łaskawe Elfy pozwoliły bezpiecznie przejść przez ich terytorium pod warunkiem, że nie wyrzucę zużytego papierka na ścieżkę …
Raz nawet drzewo w poprzek leżało ale nie próbowałem kozaczyć, żeby przejechać pod nim.
Na przestrzenne zbocze porośnięte wysokimi świerkami, ostro w dół, słońce delikatnie przebijając się przez korony smyrało promieniami trawę. To był jeden z najbardziej malowniczych odcinków drogi leśnej. Przy tej wielkiej skale wszyscy turyści robią sobie pewnie fotki ;)
Kamieniste szerokie zjazdy ściągnęły z bujania w obłokach na Krasnoludzką Surową Ziemię.
Te kamienie wysypują pewnie po to, żeby ułatwić wjazd ciężkich maszyn ,,, Nie służą oponom, kołom i dętkom. Kolejna osoba wymienia flaka. Mnie na szczęście ta przyjemność ominęła na pełniej długości. Mountain Kingi Protection nabite do 4-rech barów spisywały się znakomicie.
Seria leśnych podjazdów wyniosła mnie na odkryte wzniesienia. Wszędzie pozostałości po karczowaniu lasów. Mnóstwo złośliwych patyków i patyczków, korzeni, gałęzi, kamieni, kamyczków i kamorów. Na szczycie kolejny raz się zachwyciłem cudowną klasyczną panoramą, na porośnięte lasami wzgórza.

Parę fotek, wymiana SMS-ów z Arturem dopingującym mnie ze Środy Wlkp. i regeneracyjny batonik wprowadził mnie w jeszcze lepszy humor. Nastrój sjesty.

Niestety zdążyć przed zmrokiem znaczyło w tym wypadku ruszyć dupsko.
Zajebiście ostre zejście. Widziałem liczne ślady walki. Porzuconą w walce żywność, batony, żele, sezamki. Istne pobojowisko. Gollum na wyprawie Frodo spokojnie by się pożywił na tydzień.
Chciałbym widzieć GG jak tędy zjeżdża ;D … Świetne miejsce na zdjęcia i filmiki do netu.
Jak już się zsunąłem z tej góry, czekał mnie kolejny podjazd dość nieciekawym odcinkiem.
Otuchy dodała mi jaszczurka zwinka, która biegła chwilę ze mną przypominając mi mojego Syna (który chce wygrać Tour de France ;). Uśmiechając się do tych myśli kulałem się powoli pod górę.

Bufety w sumie zaliczyłem prawie wszystkie tankując zawsze do pełna, wszędzie bardzo miła obsługa. Niebieskiego i czerwonego było pod dostatkiem. Ciasteczek, suszu i bananów nie jadłem. Nigdzie nie widziałem siateczki od GG z „pakietem energetycznym” żelków i batonów energetycznych. Na bufecie przed rozjazdem Mini/Mega/Giga rządziły dwie rezolutne dziewczyny zamarudziłem nieco dłużej … Chłeptałem chciwie wszystkie płyny co mi wpadły pod rękę.
Trzeba przyznać, że bufety były dobrze rozplanowane. Przedostatni opuściłem.

Od dłuższego już czasu nikogo z przodu i z tyłu. Stawka maratończyków się ustabilizowała.
Bardzo fajny singielek po odsłoniętym zboczu wśród traw przerwało chamsko poprzecznie zwalone drzewo (tak jak ktoś na forum pisał ostrzegawczo).
Przed 2-gim bufetem na moment zobaczyłem Kasię z Thule, była w zasięgu wzroku, ale czasowo o lata świetlne. Na tym podejściu (gorszym w pewnym momencie od Czerwonego Wierchu w Krynicy) mój wypasiony Rumak zaczął mi się osuwać. WTF ?! Miało być „przejezdnie” ?!
Na „czas” przestałem deptać już dawno temu. Według średniej miałem dotrzeć do mety przed 20.00, nie było więc sensu niepotrzebnie się napinać. Okazało się, że licznik trochę mnie wydymał z mojej winy, nie zmieniłem wielkości opony i dlatego w ostatecznym rozrachunku „skróciło” mi dystans o 5 km (!?).
Przejeżdżając opodal wyjątkowo malowniczo położonego zbiornika wodnego – pod skałami – gdzie sporo ludzi zażywało rozkosznej kąpieli, miałem wielką ochotę, żeby też się przyłączyć. Było trochę spacerowiczów więc chcąc nie chcąc zwolniłem.
Łąkowe zjazdy sprawiły mi wiele frajdy. Okoliczni Hobbici zamieszkujący tę dolinę z werwą rozpoczęli sianokosy. Kilka strumyczków z błotem przypominało o mocnym trzymaniu kiery.
Jakaś dziewczyna pstryknęła mi fotkę, ciekawe jak wyszło. Ze zdziwieniem dotarłem do mety. Na bufecie obsługa pałaszowała makaronik, szybkie tankowanie i …. w sumie miałem wątpliwości gdzie jechać. Ale pojechałem prawidłowo, pod górkę. Maratończycy z Mini & Mega już na mecie, uśmiech i wyluzowanie. Przede mną dopiero połowa drogi. Na szutrowo-kamienistej drodze doszedłem „dużego” gościa, widać było, że ma kryzysik. Jechał bardzo ciężko.
W drugiej części podjazdy były bardziej łagodne, takie dla „normalnych ludzi”, jechało się szybciej. Świetna leśna droga z ogromną kałużą, fantastyczny odcinek równego gładkiego ale twardego podłoża, poniemieckie ruiny z czasów wojny, tajemnicze i posępne, drewniany mostek, po którym za późno zmieniłem przełożenie (jednak znajomość trasy BARDZO dużo daje, unika się wtedy takich prostych błędów, wiadomo, gdzie się można puścić, a gdzie mocniej nacisnąć na klamki).
Słońce chyliło się już ku zachodowi … Nie przypiekało tak bardzo, chociaż znalazło się jeszcze kilka ciepłych momentów ;)
Na polnym podjeździe doszedłem kolejnego uczestnika. Czyli nie jest tak źle, skoro ja wyprzedzam, a nie mnie wyprzedzają. W nagrodę za wspinaczkę – fantastyczny widok na którego podziwianie nie było czasu z uwagi na gwałtowne przyspieszenie do granicy prędkości dźwięku.
Na kolejną górkę udało mi się podjechać 30% (w niedzielę chyba ponad 50%, a Dun 95%).
Kilkadziesiąt metrów od granicy drzew podchodziła grupka z Kasią (Thule;). W cieniu drzew doszedłem ich i na tym skończyła się podświadoma rywalizacja. Widok z tego stoku – przepiękny !
Od biało – czerwonej wieży przekaźnikowej (?) rozpoczął się szalony zjazd po łupanych kamieniach. Pod koniec ręce od ściskania klamek bolały. Chyba z 5 dych leciałem, ale można było znacznie więcej. Zresztą idea „byle się nie rozwalić” była myślą przewodnią tego krajoznawczego maratonu. Zwieńczeniem zjazdu był sztywny, twardy podjazd pod schronisko Orzeł (875 m n.p.m.), który większą część darłem z buta zdzierając sobie zatrzaski. Na moich przełożeniach Alivio 3x7 niezwykle ciężko się podjeżdża. Marzę o klasycznym 3x9 … xtr …
Technicznych zjazdów nie brakowało. Na jednym z nich prawie mnie wywaliło w kosmos. Z trudem opanowałem maszynę, było naprawdę bardzo, bardzo ciepło …. Aż mnie dreszcze przechodzą jak sobie przypomnę. Każdy zjazd, nawet krótki, może kryć wiele niemiłych niespodzianek. Od rzeczki czekał mnie kolejny XXX-ty podjazd, ale za to bardzo przyjemny – szeroki, równomiernie nachylony, naprawdę extra ! Mogłem kręcić swoim tempem i przy okazji minąć 2 zawodników. Pan Andrzej K. (jak wyprzedzałem nawet zagadał do mnie ;) wzbudził we mnie ogromny szacunek – M6 i przyjechał ostatecznie tuż za mną. Zawodnik wielkiej klasy ! Chciałbym mieć taki power w M6 z uśmiechem na ustach – tak jak on.
Ze Sławkiem K. (chyba) na fullu Gianta cały czas się tasowaliśmy. Nie dawał mi szans na zjazdach – gnał jak szalony. Starałem się jak mogłem, ale jakby miał rakietę w tylnym kole. Na podjazdach z kolei ja doganiałem.
Ja: „To co, już niedaleko ?;)”
S: grobowym głosem: „Oj daleko ...”
Na Wielką Sowę od Koziego Siodła częściowo wjechałem, częściowo z buta. Brak techniki jazdy w górach. W niedzielę na wycieczce z Wojtasem i Dunem poszło mi znacznie lepiej – było więcej sił, delikatny element rywalizacji, tak, że praktycznie udało się wjechać całość, a nawet „finiszować” na końcówce ;)
Vena wszystkich ratował wodą i Poweradem...

Rzucił: „Teraz naprawdę fajny zjazd !”. Może dla niektórych był naprawdę fajny. Ja naprawdę fajnie mogłem się tylko rozjebać. Próbowałem bokiem po korzeniach, ale turystów pojawiło się sporo więc i tak z buta, żeby nikogo nie rozjechać.
Oczywiście przegonił mnie na zjazdach Sławek (?) Giant Full.
Ja: „Naprawdę super zjeżdżasz !”
S: „Wiem ...” ;P
Na trawiastym ostrym podjeździe, którego przecinała sącząca się woda (tuż za pakującym się do domu ostatnim bufetem), zdradził mi całą tajemnicę:
„Na zjazdach nie można się bać, po prostu trzeba jechać, jak zaczniesz myśleć to już koniec ...”
Złotą myśl na końcówce wziąłem sobie do serca. Może dzięki temu mnie nie dogonił. Końcówka była świetna. Zjazd po łąkach z panoramą w tle. Napis „300 m” kompletnie mnie zaskoczył, pewnie jak wielu. Licznik trochę oszukał bo nastawiałem się na jeszcze kilka kilometrów jazdy.
Zatrzymałem stoper na 9 h 9 min (ciekawe dlaczego oficjalny pomiar jest o min dłuższy ?).
Super wycieczka !
Tym razem podobało mi się zdecydowanie bardziej niż w Krynicy 2007.
Warto wrócić za rok, albo na jakiś wypad rowerowy w te okolice !

P.S. Z GG spotkałem się przy karcherach, z krótkiej wymiany zdań, wnioskuję, że jemu bardziej zależało żebym dojechał po 19.00 niż mnie, żeby być przed 19.00, pierwsze zdanie: „Nie zmieściłeś się w limicie ;)) , taaa, „lekka pytka” ...”.
Mimo wszystko dziękuję za możliwość startu bez uiszczenia opłaty startowej i gratuluję zorganizowania udanej imprezy !

*dane z mojego licznika (różnica czasu wynika z oglądania przepięknych widoków, robienia fotek, sms, szukania bidonów ;P, bufetów (4) itp. ;)

Oficjalny wynik.
dystans: 87 km
open: 170
M3: 55
nr: 3030
time: 09:10:49.118
1. bramka: 00:37:17.331
2. bramka: 07:57:31.117
delay: 04:26:20.834 (04:21:50.151)(90.61%)

Dane Polar:
i: 5:09
a: 3:26
b: 0:40
c: 65

Kategoria The Race

DST 20.00km
Czas 00:46
V_AVG 26.09km/h
V_MAX 51.02km/h
Temperatura 24.0°C
HRmax 172 ( 93%)
HRavg 140 ( 76%)
Kalorie 500kcal
Aktywność Jazda na rowerze

Sprinty

Czwartek, 30 lipca 2009 · dodano: 30.07.2009 | Komentarze 1

4 x po 30''

A jutro popołudniowa podróż do Sanktuarium Definicji Kolarstwa Górskiego w Głuszycy ... taaa-daaam !!! ;P

Kategoria Outdoor

DST 35.03km
Czas 01:21
V_AVG 25.95km/h
V_MAX 39.00km/h
Temperatura 24.0°C
HRmax 172 ( 93%)
HRavg 140 ( 76%)
Kalorie 1001kcal
Aktywność Jazda na rowerze

Wieczorna przejażdżka - 2 pentelki

Środa, 29 lipca 2009 · dodano: 29.07.2009 | Komentarze 0

Potrójnie przeczołgany desperacko wyskoczyłem na ostanie podrygi ciężkiego dnia .... ja odżyłem ale wena już śpi , dobranoc ...

i: 0:20
a: 0:30
b: 0:30
c: 80

Nowy rekord pentelki (ok. 17,3 km): 0:34:35,4

Piękny i ciepły wieczór ....

Kategoria Outdoor

Pain is temporary, Pride is forever !

rowerowy blog

Info

Znajomi

Moje rowery

Wykres roczny

Archiwum bloga

Wieczorem jeździ się lepiej ...

Niedziela, 16 sierpnia 2009 · dodano: 16.08.2009 | Komentarze 0

11 stopni w cieniu

Sobota, 15 sierpnia 2009 · dodano: 15.08.2009 | Komentarze 0

Kara i nagroda

Czwartek, 13 sierpnia 2009 · dodano: 13.08.2009 | Komentarze 0

Pożegnanie ...

Niedziela, 9 sierpnia 2009 · dodano: 09.08.2009 | Komentarze 0

Osowa x 2

Czwartek, 6 sierpnia 2009 · dodano: 06.08.2009 | Komentarze 2

Małe rekordziki

Środa, 5 sierpnia 2009 · dodano: 05.08.2009 | Komentarze 4

Głuszyca - Wielka Sowa Bis

Niedziela, 2 sierpnia 2009 · dodano: 02.08.2009 | Komentarze 2

Głuszyca, czyli nie taka Sowa straszna ...

Sobota, 1 sierpnia 2009 · dodano: 02.08.2009 | Komentarze 3

Sprinty

Czwartek, 30 lipca 2009 · dodano: 30.07.2009 | Komentarze 1

Wieczorna przejażdżka - 2 pentelki

Środa, 29 lipca 2009 · dodano: 29.07.2009 | Komentarze 0